ТРАКТАТ ЗА ТОА КАКО ОД ПЕВАЉКА СЕ СТАНУВА БЛОГЕР

Таа веќе подолго време ја следеше сцената на новокомпонирана и турбофолк музика. Секогаш им се беше восхитувала на силиконизираните цицлести пејачки, со полни куропушачки усни, од кои излегуваше топол воздух. И така таа реши да стане пејачка. Отиде со мажа си во Шутка, си подзакупи неколку миничи, маички на бретелки, златни ременчиња, нешто бижутерија, танги од црна до бела и неколку пара штикли ала Пигал, ама во кинеско издание. И бидна пејачка. Пееше во кафаната во Драчево, па во Маџари, потоа секоја среда имаше тезга во „Плејбој„ во Сингелиќ, па се редеа и и се изнаредија еден куп други. Се чувствуваше прекрасно во својата кафанска кариера. Но, таа отсекогаш беше амбициозна, па посака малку да се модернизира. Зеде да подучува работење на Интернет. И така додека една слободна вечер додека го гледаше Јанко како јаде мрсен бурек, слушна за нешто што се нарекува „блог„. Потоа во „Време„ ги прочита основите на блогерајот и си зададе себеси задача: Ќе станам блогерка! Си најде и подучувач, па си отвори блог. И почна да пишува. И пишуваше. И пишува. И... И се заборави од пишување. Се здоби со многу блог-пријатели. Обично тоа беа тестостеронџии, тинејџерки, студенти од Штул, љубители на турбофолк, пацери и сеирџии. И така таа стана блогер. И не само блогер, ами и предводник на блогосферата. Секако, на македонската.