ШИЗОФРЕНИЧНА ЕЛЕГИЈА ЗА ЛЕО(Н) Х

“Добро ни послужи митот за Исус” - рече,
а потоа се заврте и со исклучителна
грација го напушти пандемониумот.

Не се плашеше да
го покаже својот тил
и го правеше тоа
секогаш кога имаше можност.

Во преднина секогаш
ја ставаше својата задница
и ги демонстрираше
своите перформанси.

Коректорите за расположение
му беа речиси непознати,
иако на многумина им се чинеше
дека редовно ги консумира.

Го сакаа и го мразеа,
го нарекуваа кучка,
а тој се гордееше со тоа,
иако знаеше дека е коала.

Воден од некоја чудна сила,
секогаш бараше нешто повеќе,
нешто поголемо,
нешто покрупно.

Ретко губеше
и никогаш не се откажуваше,
како што лавица не се откажува
од својот плен.

“Ќе паднеш во моите раце,
ќе паднеш пред мене на колена”,
а мислеше: “Ќе ти паднам в раце,
ќе паднам пред тебе на колена”.

Од неговата уста, пак,
постојано излегуваше
адаптираното мото
на неговиот инкарнат:

Штом Бог ни дал власт,
треба да уживаме во неа!